UPC:

Esoteric MG20 Speakers Boxed

Weight:

50.00 KGS

Shipping:

Calculated at Checkout

Very good with original packaging. See photos.

The Esoteric MG-20 is a slim, elegant tower almost 42" tall, and the front baffle of its trapezoidal cabinet is slightly wider than the rear. That front baffle is 30mm thick, and the rest of the cabinet is constructed from 15mm-thick birch ply, veneered on all surfaces (including internally) with American cherrywood. Solid American cherry is also used for the side rails flanking the baffle; in combination with the extensive internal bracing, this gives the speaker cabinet an inert feel. The enclosure is filled with long-hair wool, but, peculiarly, the lower third of the enclosure seems to be sealed off from the chamber that loads the woofers. Under the lower woofer is a flared, spirally grooved port 1.5" in diameter and 3.5" deep. Though the port tube is made of plastic, its outer surface is damped and reinforced with foam rubber.

The stars of the show, of course, are the magnesium-diaphragm drive-units. Two 6.5" woofers are used, one above and one below a 1" tweeter. The woofer is constructed on a diecast frame, its magnesium cone terminated with a substantial half-roll rubber surround. Pressed into the cone is a concentric ring to control its breakup behavior, and the dustcap is also made of magnesium. Special attention has been paid to linearizing the magnetic drive system. The tweeter also has a small half-roll surround, and uses a neodymium magnet and an aluminum voice-coil. The dome is slightly recessed into the shallow, flared front plate, and the rear of the diaphragm is loaded with a damped rear chamber. All three drive-units are rabbeted into the baffle and secured with Torx-head screws.

The MG-20's hardwired crossover comprises two inductors (one air-cored, the other with a core of iron laminate), two resistors, and four high-quality polypropylene-dielectric capacitors. (ICW Clarity capacitors are specified, though the caps I could see were marked "Bennic," a respected Taiwanese brand.) All components are hot-glued to a circuit board mounted on the inner surface of the terminal panel. This panel has five binding posts: one pair each for the tweeter and woofers, and a fifth that grounds the amplifier's output to the drive-unit chassis. Because I mainly used bridged amplification, I didn't connect this terminal, but doing so with conventional amplifiers is said to reduce the noise floor by shielding the voice-coils from RFI. The internal wiring is specified as being silver-plated copper from van den Hul, though this is of relatively narrow gauge.

The drive-units were designed by Esoteric's engineering department and are made in Japan by the Nippon Kinzoku company. The speakers are assembled by Tannoy in Scotland, under the watchful eye of Tannoy's veteran technical director, Alex Garner. While this manufacturing process is of undoubted high quality, in these days of the diminished US dollar, it inevitably makes the MG-20 quite expensive for a modest-looking, if beautifully finished, two-way tower: $9000/pair.

Stands

Though the MG-20 can be used standing directly on the floor, Esoteric offers an optional base plate, the STD-MG20. This comprises a rectangular sheet of aluminum 15mm (0.6") thick that bolts to the base of the speaker. On the base's underside are three self-leveling feet of stainless steel. These are complex, with an internal spike that couples to a captured circular steel bottom plate. While effective and elegant, these base plates are undoubtedly expensive at $1500/pair. Again, I suspect the dollar is to blame.

Sonics

The MG-20s were used on their optional STD-MG20 stands. The speaker's grille consists of black cloth stretched over a fiberboard frame. I left them off. I single-wired the MG-20s with AudioQuest Kilimanjaro DBS cable, using the Esoteric-supplied jumpers to connect the two pairs of terminals. (Esoteric's informative handbook recommends that, for single wiring, the amplifier be connected to the tweeter binding posts for best sound quality.) Esoteric recommends toeing in the MG-20s so that the tweeter axes cross in front of the listener, but I felt this diminished the sense of top-octave air. I aimed the tweeters at my listening seat and, as usual, experimented with room placement to get the optimal transition between the upper bass and lower midrange. Pink noise revealed that the Esoteric was relatively tolerant of listening axis: my listening chair placed my ears about 3" above the tweeters, but slouching didn't appreciably change the tonal balance.

Although my review samples had been used at audio shows, Esoteric's Mark Gurvey warned me that they'd need further break-in. Accordingly, he sent me the Isotek Full System Enhancer & Rejuvenation Disc, which he feels cuts total break-in time by almost two-thirds. "Make sure you run the full side repeat to finish the demag sequences," he instructed. "Run the full 110 minutes each time, or just do a side repeat over and over for 24 hours at a time. Then repeat daily until you hear the desired result." That's what I did. The combination of random noise and randomly occurring low-frequency blips and blops in the disc's first 10 minutes also had a curiously relaxing effect on me, though the subsequent jet-engine noises and chirps disturbed my newfound equanimity.

The sound was a little on the lightweight side at first, but after several treatments with the Isotek CD, the lower frequencies were more usefully fleshed out. Even so, the MG-20 will never be a bass-head favorite—the 1/3-octave warble tones on Editor's Choice (CD, Stereophile STPH016-2) audibly rolled off below 50Hz. But once the Esoterics were broken in, the bass content they did reproduce was perhaps the best-defined I have heard in my Brooklyn room. The upper-bass region was beautifully clear—my Fender bass guitar on Editor's Choice spoke with a clarity that I had been used to hearing only from the direct-injected instrument through Stax Lambda headphones. Jerome Harris's Taylor acoustic bass guitar on Duke Ellington's "The Mooche," on the same CD, was a little light in weight overall, but was again reproduced with wonderful clarity and evenness, and clearly spoke in a single voice across its range.

When, in 1998, I mixed the Jerome Harris Quintet's Rendezvous (CD, Stereophile STPH013-2), from which "The Mooche" is taken, I was monitoring on Revel Ultima Gem loudspeakers, reinforced with a Revel Sub-15 subwoofer, and checking what I was doing with my long-term references, the B&W Silver Signatures. With the generous upper-bass region featured by both of those speakers in my Santa Fe listening room, I was concerned that some listeners would find the bass guitar's level in the mix a little low. Yet when I then boosted that level, it filled in too much of the space between the drums, vibes, and horns. So I left the bass guitar's level a little lower than some might wish. Reproduced by the Esoterics, this wasn't a problem; the soft-toned instrument was superbly delineated in both space and tonal quality, and easily distinguished from the sounds of Billy Drummond's kick drum and tom toms.

Did I say that the MG-20's bass was lightweight? It actually seemed rather chameleon-like. Dave Holland's acoustic bass on Joni Mitchell's "Edith and the Kingpin," from Herbie Hancock's River: The Joni Letters (CD, Verve B0010063-02), was reproduced with a satisfyingly deep purr, and the electric instrument on The Blue Nile's seminal "A Walk Across the Rooftops," from the CD of that title (Virgin/Linn 7502-15087-2), had goodly grunt. Only recordings with true deep-bass content, such as Michael Murray performing organ works by J.S. Bach (CD, Telarc CD-80088), revealed the limits of the Esoteric's LF reach.

The MG-20's midrange sounded uncolored and natural. Classical piano recordings, such as Robert Silverman's performance of the two Rachmaninoff sonatas (CD, Stereophile STPH019-2), had a delightful combination of definition and clarity, not only in the left-hand register but across the frequency range. The highs were superbly clean and free of grain.

Dynamics were restricted, not so much by overload of the relatively small woofers at lower frequencies, but by a touch of "bite" developing in the low treble. This was at levels approaching 100dB in my room; the MG-20 will have no problem delivering sufficient loudness in rooms of normal size.

Stereo imaging was stable, with aural objects precisely positioned in space. Most times this benefited the music, but sometimes I was brought up short by what the speakers were revealing—for example, the perverse, 20'-wide piano on Herbie Hancock's River. But it's better that speakers accurately present what the producer has decided to put on the disc rather than to smear it all over. And perhaps I shouldn't criticize River on these grounds; after all, when I mixed Attention Screen's Live at Merkin Hall CD (Stereophile STPH018-2), I made a similar decision to spread Mark Flynn's drums across the entire stage.I kept returning to the Esoteric speaker's resolution and transparency. As I explained in my news article about Cantus, the latest CD I've engineered for the Minnesotan choir of that name (CD, Cantus Recordings CTS-1207), the mix of Peter Hamelin's semi-theatrical setting of Ernest Lawrence Thayer's "Casey at the Bat" was extremely complicated, involving 24 tracks of material: the full choir, a barbershop trio, crowd noises, dialog between the umpire and Casey, various baseball-related sound effects—even birds (if not a kitchen sink). Some of these sounds—the tolling bell in the coda, for example—are very low in level, but when I played the track through the Esoterics, all was clear.

The MG-20s' ability to probe deeply into a recorded soundstage was unaccompanied by any spotlighting of the treble region. This was always something I had felt to be the Achilles' heel of the otherwise superbly transparent MartinLogan CLS electrostatic. In my November 1986 review of the CLS, I had described its reproduction of fine detail as being akin to "reading a book with fine print by the light of a 500W bulb. You are made aware of every detail, including the intricacies of the typeface and the texture of the paper, but you become a little fatigued. You become so aware of the 'how' that you lose interest in the 'why.'" My choice of words did not sit well with the speaker's designer, Gayle Sanders, but I never felt that succeeding iterations of the CLS managed to solve the problem they describe.

By contrast, the MG-20 seemed to achieve its transparency not by thrusting detail at the listener but by suppressing its own spuriae, which would otherwise obscure and confuse recorded information. Years ago, while listening to J. Gordon Holt's big Sound-Lab electrostatics, I understood why he loved the speakers, but always felt that the speaker was "noisy"—that the chaotic motion of its diaphragms reduced the dynamic range of music. The MG-20 was the opposite: there was a "quietness" to its presentation that let me hear more deeply than usual into the soundstage.

For example, I have loved the music of Frederick Delius for 40 years, ever since I first heard his orchestral arrangement of the folk song "Brigg Fair." A favorite Delius CD is the anthology La Calinda (EMI Studio CDM 7 69534 2), which gathers together recordings from the 1960s from the likes of Sirs John Barbirolli, Charles Groves, and Malcolm Sargent. Time has not been kind to these recordings, which suffer from analog tape hiss, modulation noise, and tape saturation. But through the Esoterics, the tape hiss on Meredith Davies and the Philharmonia Orchestra's performance of Walk to the Paradise Garden is separated in space from the sounds of the orchestral instruments, thus reducing its annoyance.

Comparison: PSB Synchrony One

My current reference for realistically priced loudspeakers is PSB's Synchrony One ($4500/pair), which I reviewed in April. Like the Esoteric MG-20, the Synchrony One is a slim, beautifully finished, high-tech tower—although, at 71 lbs vs the MG-20's 33 lbs, it's considerably heavier. The PSB's competitive price is made possible by its being manufactured, as so many speakers are these days, in China.

The PSB had noticeably more low-frequency extension and upper-bass energy than the Esoteric, orchestral recordings had more weight and authority, and male voices sounded larger. But in direct comparison, the Synchrony's bass region sounded less even than the MG-20's, and bass guitar warmer but less precise. The speakers offered similar balances and resolving powers through the midrange and mid-treble regions, though the Esoteric's lighter character was clearly evident. In my review, I had found the PSB to sound a little elevated in the presence region, but this was not evident in comparison with the Esoteric. However, I did find that the MG-20's top two octaves sounded more mellow than those of the Synchrony One.

Which speaker you will prefer will come down to personal needs and musical taste. I would give a slight nod to the Esoteric, but it does cost twice as much as the PSB, even without its optional stands.

Summing up

My recent exploration of floorstanding tower speakers began in December 2007 with the Sonus Faber Cremona Elipsa ($20,800/pair), followed in 2008 by: in February, the KEF Reference 207/2 ($20,000/pair); in April, the PSB Synchrony One ($4500/pair); in May, the Magico V3 ($25,000/pair); and in July, the Avalon NP Evolution 2.0 ($1995/pair). The Esoteric MG-20 joins that select company in being recommended and, in one aspect, even taking the lead. The MG-20 offers electrostatic-like transparency without a concomitantly relentless treble balance, and its low frequencies speak with one voice, offering superb definition and clarity. Its midrange is uncolored, its stereo imaging stable and precisely defined.

At first glance, the relatively small, delicate-looking MG-20 seems expensive at $10,500/pair with dedicated bases. But it is a beautifully finished, well-engineered loudspeaker that, with empathetic ancillaries in a room of small to medium size, will repay that investment with interest. An example is August's "Recording of the Month," the Dowland Project's Romaria (CD, ECM New Series 1970). I first listened to this disc on my office system, but when I got it home and played it through the Esoterics just as I was about to start writing this review, I was overwhelmed. Tenor John Potter just hung in front of me, the sounds of the supporting instruments illuminating and delineating the recording space, yet none of this technical precision was achieved by the speakers diluting the musical message. It doesn't get much better than that.

Esoteric's MG-20 is a shoo-in for the "Class A (Limited LF Extension)" category of Stereophile's "Recommended Components."

 Description: Two-way, reflex-loaded, floorstanding loudspeaker. Drive-units: 1" (25mm) magnesium-dome tweeter, two 6.5" (165mm) magnesium-cone woofers. Crossover frequency: 1.9kHz. Crossover slopes: second-order low-pass, third-order high-pass. Frequency response: 38Hz–48kHz, –6dB. Sensitivity: 89dB/2.83V/m. Nominal impedance: 6 ohms. Minimum impedance: 3.7 ohms. Power handling: 20–170W.

Dimensions: Speaker: 41.75" (1061mm) H by 8.5" (216mm) W by 10.7" (272mm) D. Internal volume: 21.5 liters. Weight: 33 lbs (15kg). STD-MG-20 stand: 10.2" (260mm) W by 1.4" (36mm) H by 12.2" (310mm) D. Weight: 9 lbs (3.9kg).

UPC:

Esoterische MG20-Lautsprecher im Karton

Gewicht:

50,00 kg

Versand:

An der Kasse berechnet

Sehr gut mit Originalverpackung. Siehe Fotos.

Der Esoteric MG-20 ist ein schlanker, eleganter Turm mit einer Höhe von fast 42 Zoll. Die vordere Schallwand des Trapezgehäuses ist etwas breiter als die hintere. Die vordere Schallwand ist 30 mm dick, und der Rest des Gehäuses besteht aus 15 mm Dicke Birkenlage, auf allen Oberflächen (auch innen) mit amerikanischem Kirschholz furniert. Massive amerikanische Kirsche wird auch für die Seitenschienen verwendet, die die Schallwand flankieren. In Kombination mit der umfangreichen Innenverstrebung verleiht dies dem Lautsprechergehäuse ein inertes Gefühl. Das Gehäuse ist gefüllt mit langhaariger Wolle, aber besonders scheint das untere Drittel des Gehäuses von der Kammer abgedichtet zu sein, die die Tieftöner belastet. Unter dem unteren Tieftöner befindet sich eine ausgestellte, spiralförmig gerillte Öffnung mit einem Durchmesser von 1,5 Zoll und einer Tiefe von 3,5 Zoll Das Anschlussrohr besteht aus Kunststoff, seine Außenfläche ist gedämpft und mit Schaumgummi verstärkt.

Die Stars der Show sind natürlich die Magnesium-Membran-Antriebe. Es werden zwei 6,5-Zoll-Tieftöner verwendet, einer über und einer unter einem 1-Zoll-Hochtöner. Der Tieftöner ist auf einem Druckgussrahmen aufgebaut, dessen Magnesiumkegel mit einer massiven Halbrollgummisicke abgeschlossen ist. In den Kegel wird ein konzentrischer Ring gedrückt, um sein Aufbrechverhalten zu steuern, und die Staubkappe besteht ebenfalls aus Magnesium. Besonderes Augenmerk wurde auf die Linearisierung des Magnetantriebssystems gelegt. Der Hochtöner hat auch eine kleine Halbrolleneinfassung und verwendet einen Neodym-Magneten und eine Aluminium-Schwingspule. Die Kuppel ist leicht in die flache, ausgestellte Frontplatte eingelassen, und die Rückseite der Membran ist mit einer gedämpften hinteren Kammer beladen. Alle drei Antriebseinheiten sind in die Schallwand eingefasst und mit Torx-Kopfschrauben gesichert.

Die festverdrahtete Frequenzweiche des MG-20 besteht aus zwei Induktoren (einer mit Luftkern, der andere mit einem Kern aus Eisenlaminat), zwei Widerständen und vier hochwertigen dielektrischen Polypropylen-Kondensatoren. (ICW Clarity-Kondensatoren sind spezifiziert, obwohl die Kappen, die ich sehen konnte, mit "Bennic", einer angesehenen taiwanesischen Marke, gekennzeichnet waren.) Alle Komponenten sind auf eine Leiterplatte heißgeklebt, die an der Innenfläche der Klemmenleiste angebracht ist. Dieses Panel verfügt über fünf Bindepfosten: jeweils ein Paar für den Hochtöner und die Tieftöner und ein fünftes, das den Ausgang des Verstärkers am Chassis der Antriebseinheit erdet. Da ich hauptsächlich überbrückte Verstärkung verwendet habe, habe ich diesen Anschluss nicht angeschlossen, aber dies soll mit herkömmlichen Verstärkern das Grundrauschen verringern, indem die Schwingspulen vor Funkstörungen geschützt werden. Die interne Verkabelung ist als versilbertes Kupfer von van den Hul spezifiziert, obwohl dies eine relativ schmale Spur ist.

Die Antriebseinheiten wurden von der technischen Abteilung von Esoteric entworfen und werden in Japan von der Firma Nippon Kinzoku hergestellt. Die Redner werden von Tannoy in Schottland unter dem wachsamen Auge von Tannoys erfahrenem technischen Direktor Alex Garner zusammengestellt. Während dieses Herstellungsverfahren zweifellos von hoher Qualität ist, macht es den MG-20 in diesen Tagen des gesunkenen US-Dollars unweigerlich ziemlich teuer für einen bescheiden aussehenden, wenn auch schön verarbeiteten Zwei-Wege-Turm: 9000 US-Dollar / Paar.

Steht

Obwohl der MG-20 direkt auf dem Boden stehend verwendet werden kann, bietet Esoteric eine optionale Grundplatte an, den STD-MG20. Dies besteht aus einem rechteckigen Aluminiumblech mit einer Dicke von 15 mm (0,6 "), das an der Basis des Lautsprechers angeschraubt wird. Auf der Unterseite der Basis befinden sich drei selbstnivellierende Füße aus Edelstahl. Diese sind komplex und haben einen inneren Dorn, der mit einem erfassten Kreis verbunden ist Stahlbodenplatte. Diese Grundplatten sind zwar effektiv und elegant, aber mit 1500 US-Dollar pro Paar zweifellos teuer. Ich vermute erneut, dass der Dollar schuld ist.

Sonics

Die MG-20 wurden auf ihren optionalen STD-MG20-Ständern eingesetzt. Das Lautsprechergitter besteht aus schwarzem Stoff, der über einen Faserplattenrahmen gespannt ist. Ich habe sie weggelassen. Ich habe den MG-20 mit einem AudioQuest Kilimanjaro DBS-Kabel einfach verdrahtet und die beiden von Esoteric gelieferten Jumper verwendet, um die beiden Klemmenpaare zu verbinden. (In Esoterics informativem Handbuch wird empfohlen, den Verstärker für eine einzelne Verkabelung an die Hochtöner-Bindungspfosten anzuschließen, um eine optimale Klangqualität zu erzielen.) Esoteric empfiehlt, den MG-20 so zu verwenden, dass sich die Hochtönerachsen vor dem Hörer kreuzen, aber ich fühlte dies verminderte das Gefühl von Luft in der oberen Oktave. Ich richtete die Hochtöner auf meinen Hörsitz und experimentierte wie üblich mit der Raumplatzierung, um den optimalen Übergang zwischen dem oberen Bass und dem unteren Mitteltonbereich zu erzielen. Rosa Geräusche zeigten, dass der Esoteric relativ tolerant gegenüber der Hörachse war: Mein Hörstuhl platzierte meine Ohren etwa 3 Zoll über den Hochtönern, aber das Hängenbleiben veränderte die Tonbalance nicht merklich.

Obwohl meine Testberichte bei Audioshows verwendet wurden, warnte mich Mark Gurvey von Esoteric, dass sie einen weiteren Einbruch benötigen würden. Dementsprechend schickte er mir die Isotek Full System Enhancer & Rejuvenation Disc, die seiner Meinung nach die gesamte Einlaufzeit um fast zwei Drittel verkürzt. "Stellen Sie sicher, dass Sie die vollständige Seitenwiederholung ausführen, um die Demag-Sequenzen zu beenden", wies er sie an. "Führen Sie jedes Mal die vollen 110 Minuten aus oder wiederholen Sie die Seitenwiederholung jeweils 24 Stunden lang. Wiederholen Sie dies dann täglich, bis Sie das gewünschte Ergebnis hören." Das ist, was ich tat. Die Kombination von zufälligen Geräuschen und zufällig auftretenden niederfrequenten Blips und Blops in den ersten 10 Minuten der Disc wirkte sich ebenfalls merkwürdig entspannend auf mich aus, obwohl die nachfolgenden Geräusche und Zwitschern des Strahltriebwerks meinen neu entdeckten Gleichmut störten.

Der Sound war anfangs etwas leichtgewichtig, aber nach mehreren Behandlungen mit der Isotek-CD wurden die tieferen Frequenzen sinnvoller ausgearbeitet. Trotzdem wird der MG-20 niemals ein Favorit für Bassköpfe sein - die 1/3-Oktav-Warble-Töne von Editor's Choice (CD, Stereophile STPH016-2) werden hörbar unter 50 Hz abgeschwächt. Aber als die Esoteriker eingebrochen waren, war der Bassinhalt, den sie reproduzierten, vielleicht der am besten definierte, den ich in meinem Zimmer in Brooklyn gehört habe. Der obere Bassbereich war wunderschön klar - meine Fender-Bassgitarre bei Editor's Choice sprach mit einer Klarheit, die ich gewohnt war, nur vom direkt injizierten Instrument über Stax Lambda-Kopfhörer zu hören. Jerome Harris 'Taylor-Akustikbassgitarre auf Duke Ellingtons "The Mooche" auf derselben CD war insgesamt etwas leicht, wurde aber wieder mit wunderbarer Klarheit und Gleichmäßigkeit reproduziert und sprach deutlich mit einer einzigen Stimme über die gesamte Bandbreite

Als ich 1998 das Rendezvous des Jerome Harris Quintetts (CD, Stereophile STPH013-2), aus dem "The Mooche" stammt, mischte, überwachte ich Revel Ultima Gem-Lautsprecher, die mit einem Revel Sub-15-Subwoofer verstärkt waren, und überprüfte sie Was ich mit meinen langfristigen Referenzen gemacht habe, den B & W Silver Signatures. Angesichts der großzügigen Oberbassregion, die diese beiden Lautsprecher in meinem Hörraum in Santa Fe bieten, befürchtete ich, dass einige Hörer den Pegel der Bassgitarre in der Mischung etwas niedrig finden würden. Als ich dann dieses Level erhöhte, füllte es zu viel Raum zwischen den Trommeln, Vibes und Hörnern aus. Also habe ich den Pegel der Bassgitarre etwas niedriger gelassen, als manche vielleicht wünschen. Von den Esoterikern reproduziert, war dies kein Problem; Das weich getönte Instrument war sowohl räumlich als auch klanglich hervorragend abgegrenzt und leicht von den Klängen von Billy Drummonds Kick Drum und Tom Toms zu unterscheiden.

Habe ich gesagt, dass der Bass des MG-20 leicht ist? Es schien tatsächlich eher chamäleonartig zu sein. Dave Hollands akustischer Bass auf Joni Mitchells "Edith and the Kingpin" aus Herbie Hancocks River: The Joni Letters (CD, Verve B0010063-02) wurde mit einem befriedigend tiefen Schnurren reproduziert, und das elektrische Instrument auf The Blue Niles wegweisendem "A" Walk Across the Rooftops "von der CD dieses Titels (Virgin / Linn 7502-15087-2) hatte ein gutes Grunzen. Nur Aufnahmen mit echtem Deep-Bass-Inhalt, wie Michael Murray, der Orgelwerke von J.S. Bach (CD, Telarc CD-80088) enthüllte die Grenzen der LF-Reichweite des Esoterikers.

Der Mitteltonbereich des MG-20 klang ungefärbt und natürlich. Klassische Klavieraufnahmen wie Robert Silvermans Aufführung der beiden Rachmaninoff-Sonaten (CD, Stereophile STPH019-2) zeigten nicht nur im linken Register, sondern im gesamten Frequenzbereich eine reizvolle Kombination aus Definition und Klarheit. Die Höhen waren hervorragend sauber und frei von Getreide.

Die Dynamik wurde eingeschränkt, nicht so sehr durch Überlastung der relativ kleinen Tieftöner bei niedrigeren Frequenzen, sondern durch einen Hauch von "Biss", der sich in den niedrigen Höhen entwickelte. Dies war in meinem Zimmer auf einem Niveau nahe 100 dB; Der MG-20 hat kein Problem damit, in Räumen normaler Größe eine ausreichende Lautstärke zu liefern.

Die Stereobildgebung war stabil, wobei akustische Objekte präzise im Raum positioniert waren. Meistens kam dies der Musik zugute, aber manchmal wurde ich von dem, was die Sprecher enthüllten, kurz angesprochen - zum Beispiel von dem perversen, 20 Fuß breiten Klavier am Herbie Hancock's River. Es ist jedoch besser, wenn die Lautsprecher genau wiedergeben, was der Produzent beschlossen hat, auf die CD zu legen, als sie überall zu verschmieren. Und vielleicht sollte ich River aus diesen Gründen nicht kritisieren; Als ich Attention Screen's Live in der Merkin Hall CD (Stereophile STPH018-2) mischte, traf ich eine ähnliche Entscheidung, Mark Flynns Schlagzeug über die gesamte Bühne zu verteilen. Ich kehrte immer wieder zur Auflösung und Transparenz des esoterischen Sprechers zurück. Wie ich in meinem Artikel über Cantus erklärte, die neueste CD, die ich für den Minnesotan-Chor dieses Namens entwickelt habe (CD, Cantus Recordings CTS-1207), die Mischung aus Peter Hamelins semi-theatralischem Setting von Ernest Lawrence Thayers "Casey at" the Bat "war äußerst kompliziert und umfasste 24 Materialspuren: den vollen Chor, ein Friseurtrio, Publikumsgeräusche, den Dialog zwischen dem Schiedsrichter und Casey, verschiedene Baseball-bezogene Soundeffekte - sogar Vögel (wenn nicht ein Spülbecken). Einige dieser Klänge - zum Beispiel die läutende Glocke in der Coda - sind sehr leise, aber als ich den Titel durch die Esoterik spielte, war alles klar.

Die Fähigkeit des MG-20, tief in eine aufgenommene Klangbühne einzudringen, wurde von keiner Beleuchtung der Höhen begleitet. Dies war immer etwas, was ich als Achillesferse der ansonsten hervorragend transparenten elektrostatischen MartinLogan CLS empfunden hatte. In meiner Überprüfung des CLS im November 1986 hatte ich die Reproduktion feiner Details als "Lesen eines Buches mit Kleingedruckten im Licht einer 500-W-Glühbirne" beschrieben. Sie werden auf jedes Detail aufmerksam gemacht, einschließlich der Feinheiten der Schrift und die Textur des Papiers, aber Sie werden ein wenig müde. Sie werden sich des 'Wie' so bewusst, dass Sie das Interesse am 'Warum' verlieren. "Meine Wortwahl passte nicht gut zu der Designerin des Sprechers, Gayle Sanders, Ich hatte jedoch nie das Gefühl, dass erfolgreiche Iterationen des CLS das von ihnen beschriebene Problem lösen konnten.

Im Gegensatz dazu schien der MG-20 seine Transparenz nicht zu erreichen, indem er dem Hörer Details vorschob, sondern indem er seine eigenen Sporen unterdrückte, die sonst aufgezeichnete Informationen verdecken und verwirren würden. Als ich vor Jahren die große Sound-Lab-Elektrostatik von J. Gordon Holt hörte, verstand ich, warum er die Lautsprecher liebte, fühlte aber immer, dass der Lautsprecher "laut" war - dass die chaotische Bewegung seiner Membranen den Dynamikbereich der Musik reduzierte. Der MG-20 war das Gegenteil: Es gab eine "Ruhe" in seiner Präsentation, die mich tiefer als gewöhnlich in die Klangbühne hören ließ.

Zum Beispiel habe ich die Musik von Frederick Delius seit 40 Jahren geliebt, seit ich sein Orchesterarrangement des Volksliedes "Brigg Fair" zum ersten Mal gehört habe. Eine beliebte Delius-CD ist die Anthologie La Calinda (EMI Studio CDM 7 69534 2), in der Aufnahmen aus den 1960er Jahren von Sirs John Barbirolli, Charles Groves und Malcolm Sargent zusammengefasst sind. Die Zeit war nicht gut für diese Aufnahmen, die unter analogem Bandrauschen, Modulationsrauschen und Bandsättigung leiden. Durch die Esoterik wird das Bandrauschen auf Meredith Davies und die Aufführung von Walk to the Paradise Garden durch das Philharmonia Orchestra räumlich von den Klängen der Orchesterinstrumente getrennt, wodurch die Belästigung verringert wird.

Vergleich: PSB Synchrony One

Meine aktuelle Referenz für Lautsprecher zu realistischen Preisen ist Synchrony One von PSB (4500 US-Dollar / Paar), die ich im April überprüft habe. Wie der Esoteric MG-20 ist der Synchrony One ein schlanker, wunderschön verarbeiteter High-Tech-Turm - obwohl er mit 71 lbs gegenüber 33 lbs des MG-20 erheblich schwerer ist. Der wettbewerbsfähige Preis des PSB wird dadurch ermöglicht, dass es wie so viele Lautsprecher heutzutage in China hergestellt wird.

Das PSB hatte deutlich mehr Niederfrequenz-Extension und Upper-Bass-Energie als das Esoteric, Orchesteraufnahmen hatten mehr Gewicht und Autorität und männliche Stimmen klangen größer. Im direkten Vergleich klang die Bassregion der Synchrony jedoch weniger gleichmäßig als die des MG-20 und die Bassgitarre wärmer, aber weniger präzise. Die Lautsprecher boten ähnliche Gleichgewichte und Auflösungskräfte im mittleren und mittleren Höhenbereich, obwohl der leichtere Charakter des Esoterikers deutlich zu erkennen war. In meiner Rezension hatte ich festgestellt, dass das PSB in der Präsenzregion etwas erhöht klingt, aber dies war im Vergleich zum Esoteric nicht offensichtlich. Ich fand jedoch, dass die beiden oberen Oktaven des MG-20 weicher klangen als die des Synchrony One.

Welchen Lautsprecher Sie bevorzugen, hängt von den persönlichen Bedürfnissen und dem Musikgeschmack ab. Ich würde dem Esoteric ein leichtes Nicken geben, aber es kostet doppelt so viel wie das PSB, auch ohne seine optionalen Ständer.

Zusammenfassen

Meine jüngste Erforschung von Standlautsprechern begann im Dezember 2007 mit dem Sonus Faber Cremona Elipsa (20.800 USD / Paar), gefolgt von: im Februar dem KEF Reference 207/2 (20.000 USD / Paar); im April die PSB Synchrony One (4500 US-Dollar / Paar); im Mai der Magico V3 (25.000 US-Dollar / Paar); und im Juli der Avalon NP Evolution 2.0 (1995 USD / Paar). Der Esoteric MG-20 wird zusammen mit diesem ausgewählten Unternehmen empfohlen und übernimmt in einem Aspekt sogar die Führung. Der MG-20 bietet elektrostatische Transparenz ohne eine gleichzeitig unerbittliche Höhenbalance, und seine tiefen Frequenzen sprechen mit einer Stimme und bieten hervorragende Definition und Klarheit. Der Mitteltonbereich ist ungefärbt, die Stereoabbildung stabil und präzise definiert.

Auf den ersten Blick scheint der relativ kleine, zart aussehende MG-20 mit 10.500 USD / Paar und dedizierten Basen teuer zu sein. Aber es ist ein wunderschön verarbeiteter, ausgereifter Lautsprecher, der mit einfühlsamen Nebenaggregaten in einem kleinen bis mittleren Raum diese Investition mit Interesse zurückzahlen wird. Ein Beispiel ist Augusts "Aufnahme des Monats", die Romaria des Dowland-Projekts (CD, ECM New Series 1970). Ich habe diese CD zum ersten Mal in meinem Office-System gehört, aber als ich sie nach Hause brachte und über die Esoterik abspielte, als ich gerade anfing, diese Rezension zu schreiben, war ich überwältigt. Der Tenor John Potter hing gerade vor mir, die Klänge der unterstützenden Instrumente beleuchteten und umrissen den Aufnahmeraum, doch keine dieser technischen Präzisionen wurde von den Lautsprechern erreicht, die die musikalische Botschaft verwässerten. Viel besser geht es nicht.

Der MG-20 von Esoteric ist ein Hingucker für die Kategorie "Klasse A (Limited LF Extension)" der "empfohlenen Komponenten" von Stereophile.

 Beschreibung: Zweiwege-Standlautsprecher mit Reflexbeladung. Antriebseinheiten: 1 "(25 mm) Magnesium-Kalotten-Hochtöner, zwei 6,5" (165 mm) Magnesium-Kegel-Tieftöner. Übergangsfrequenz: 1,9 kHz. Crossover-Hänge: Tiefpass zweiter Ordnung, Hochpass dritter Ordnung. Frequenzgang: 38Hz - 48kHz, –6dB. Empfindlichkeit: 89 dB / 2,83 V / m. Nennimpedanz: 6 Ohm. Mindestimpedanz: 3,7 Ohm. Belastbarkeit: 20–170W.

Abmessungen: Lautsprecher: 41,75 "(1061 mm) H x 8,5" (216 mm) B x 10,7 "(272 mm) D. Innenvolumen: 21,5 Liter. Gewicht: 33 lbs (15 kg). STD-MG-20-Ständer: 10,2" (260 mm) ) B x 36 mm (1,4 ") H x 310 mm (12,2") D. Gewicht: 3,9 kg (9 lbs).

UPC:

Ezoterik MG20 Hoparlörler Kutulu

Ağırlık:

50,00 KGS

Nakliye:

Ödeme sırasında hesaplanır

Orijinal ambalajıyla çok iyi. Fotoğrafları gör.

Esoteric MG-20, neredeyse 42 "yüksekliğinde ince, zarif bir kuledir ve trapez şeklindeki kabininin ön bölmesi arkadan biraz daha geniştir. Ön bölme 30 mm kalınlığındadır ve kabinin geri kalanı 15 mm kalınlığından yapılmıştır huş ağacı kat, tüm yüzeyleri (içten dahil) Amerikan kiraz ağacı ile kaplanmıştır. Masif Amerikan kirazı, bölmenin yanındaki yan korkuluklar için de kullanılır; kapsamlı iç destek ile birlikte bu, hoparlör kabinine hareketsiz bir his verir. Muhafaza dolgulu uzun tüylü yün ile, ancak özellikle muhafazanın alt üçte birlik kısmı, woofer'ları yükleyen bölmeden kapatılmış gibi görünüyor. Alt woofer'ın altında, 1.5 "çapında ve 3.5" derinliğinde genişletilmiş, spiral olarak yivli bir bağlantı noktası var. port tüpü plastikten yapılmıştır, dış yüzeyi nemlendirilmiş ve köpük kauçuk ile güçlendirilmiştir.

Şovun yıldızları elbette magnezyum diyafram tahrik üniteleridir. Biri 1 "tweeter'ın üstünde ve diğeri altında olmak üzere iki 6.5" woofer kullanılır. Woofer, döküm bir çerçeve üzerine inşa edilmiştir ve magnezyum konisi, önemli bir yarım rulo kauçuk çevre ile sonlandırılmıştır. Koninin içine bastırılmış, parçalanma davranışını kontrol etmek için eş merkezli bir halkadır ve toz kapağı da magnezyumdan yapılmıştır. Manyetik sürücü sisteminin doğrusallaştırılmasına özel önem verilmiştir. Tweeter ayrıca küçük bir yarım rulo çevreye sahiptir ve bir neodim mıknatıs ve bir alüminyum ses bobini kullanır. Kubbe, sığ, genişletilmiş ön plakaya hafifçe girintilidir ve diyaframın arkasına sönümlü bir arka bölme yüklenmiştir. Her üç tahrik ünitesi de bölmeye yerleştirilmiş ve Torx başlı vidalarla sabitlenmiştir.

MG-20'nin fiziksel bağlantılı geçişi iki indüktör (biri hava çekirdekli, diğeri demir laminat çekirdekli), iki direnç ve dört yüksek kaliteli polipropilen-dielektrik kapasitör içerir. (ICW Clarity kapasitörleri belirtilmiştir, ancak görebildiğim kapaklar saygın bir Tayvan markası olan "Bennic" olarak işaretlenmiştir.) Tüm bileşenler, terminal panelinin iç yüzeyine monte edilmiş bir devre kartına sıcak yapıştırılmıştır. Bu panelde beş bağlayıcı direk bulunur: tweeter ve woofer'lar için birer çift ve amplifikatörün çıkışını sürücü ünitesi kasasına topraklayan beşte biri. Esas olarak köprülü amplifikasyonu kullandığım için, bu terminali bağlamadım, ancak bunu geleneksel amplifikatörlerle yapmanın, ses bobinlerini RFI'den koruyarak gürültü tabanını azalttığı söyleniyor. İç kablolama van den Hul'dan gümüş kaplı bakır olarak belirtilmiş, ancak bu nispeten dar bir ölçüye sahip.

Tahrik üniteleri, Esoteric'in mühendislik departmanı tarafından tasarlandı ve Japonya'da Nippon Kinzoku şirketi tarafından üretildi. Konuşmacılar, İskoçya'da Tannoy tarafından, Tannoy'un kıdemli teknik direktörü Alex Garner'ın gözetimi altında toplandı. Bu üretim süreci şüphesiz yüksek kalitede olsa da, ABD dolarının azaldığı bu günlerde, MG-20'yi mütevazı görünümlü, güzelce bitirilmiş olsa da iki yönlü bir kule için kaçınılmaz olarak oldukça pahalı hale getiriyor: 9000 $ / çift.

Standlar

MG-20 doğrudan yerde durarak kullanılabilmesine rağmen, Esoteric isteğe bağlı bir taban plakası olan STD-MG20'yi sunar. Bu, hoparlörün tabanına cıvatalanan 15 mm (0,6 ") kalınlığında dikdörtgen bir alüminyum levhadan oluşur. Tabanın alt tarafında, paslanmaz çelikten üç kendi kendini hizalayan ayak vardır. Bunlar karmaşıktır ve yakalanmış bir daireye bağlanan dahili bir sivri uç Çelik alt levha Etkili ve zarif olsa da, bu taban levhaları şüphesiz 1500 $ / çift ile pahalı.Yine, suçlu doların olduğundan şüpheleniyorum.

Sonik

MG-20'ler, isteğe bağlı STD-MG20 standlarında kullanıldı. Hoparlörün ızgarası, sunta bir çerçeve üzerine gerilmiş siyah kumaştan oluşur. Onları bıraktım. MG-20'leri AudioQuest Kilimanjaro DBS kablosuyla, iki çift terminali bağlamak için Ezoterik tarafından sağlanan jumper'ları kullanarak tek bağladım. (Esoteric'in bilgilendirici el kitabı, tek kablolama için, amplifikatörün en iyi ses kalitesi için tweeter bağlama direklerine bağlanmasını tavsiye eder.) Ezoteric, MG-20'lerde tweeter eksenlerinin dinleyicinin önünde kesişmesi için parmak ucunun bükülmesini önerir, ancak ben bunu hissettim üst oktav hava hissini azalttı. Tweeter'ları dinleme koltuğuma hedefledim ve her zamanki gibi, üst bas ile alt orta kademe arasında en uygun geçişi elde etmek için oda yerleşimini denedim. Pembe gürültü, Ezoterik'in dinleme eksenine göreceli olarak toleranslı olduğunu ortaya çıkardı: Dinleme koltuğum, kulaklarımı tweeter'ların yaklaşık 3 inç üstüne yerleştirdi, ancak sarkma tonal dengeyi önemli ölçüde değiştirmedi.

İnceleme örneklerim sesli şovlarda kullanılmış olsa da, Esoteric'ten Mark Gurvey beni daha fazla zorla girmeye ihtiyaçları olduğu konusunda uyardı. Buna göre, bana toplam alıştırma süresini neredeyse üçte iki oranında kısalttığını hissettiği Isotek Full System Enhancer & Rejuvenation Disc'i gönderdi. "Demag dizilerini bitirmek için tam taraf tekrarını çalıştırdığınızdan emin olun," diye talimat verdi. "Her seferinde 110 dakikanın tamamını çalıştırın veya bir tarafı her seferinde 24 saat boyunca tekrar tekrar yapın. Ardından istenen sonucu duyana kadar her gün tekrarlayın. Ben de öyle yaptım. Diskin ilk 10 dakikasında rastgele gürültü ve rastgele oluşan düşük frekanslı bipler ve biplerin birleşimi de bende ilginç bir şekilde rahatlatıcı bir etki yarattı, ancak sonraki jet motoru sesleri ve cıvıltıları yeni bulduğum sakinliğimi bozdu.

Ses ilk başta biraz hafif yöndeydi, ancak Isotek CD ile birkaç işlemden sonra, düşük frekanslar daha kullanışlı bir şekilde ortaya çıktı. Öyle olsa bile, MG-20 asla basların favorisi olmayacak - Editörün Seçimi'ndeki (CD, Stereophile STPH016-2) 50 Hz'nin altına sesli olarak yuvarlanan 1/3 oktavlı melodiler. Ancak Ezoterikler içeri girdikten sonra, yeniden ürettikleri bas içeriği Brooklyn'deki odamda duyduğum en iyi tanımlanmış içerikti. Üst bas bölgesi çok netti - Editörün Seçimi'ndeki Fender bas gitarım, sadece Stax Lambda kulaklıklar aracılığıyla doğrudan enjekte edilen enstrümandan işitmeye alıştığım net bir şekilde konuştu. Jerome Harris'in aynı CD'deki Duke Ellington'ın "The Mooche" şarkısındaki Taylor akustik bas gitarı genel olarak biraz hafifti, ancak yine harika bir netlik ve düzgünlükle yeniden üretildi ve yelpazesi boyunca tek bir sesle açıkça konuştu.

1998'de "The Mooche" nin alındığı Jerome Harris Quintet's Rendezvous'unu (CD, Stereophile STPH013-2) karıştırdığımda, Revel Sub-15 subwoofer ile güçlendirilmiş Revel Ultima Gem hoparlörlerini izliyordum ve kontrol ediyordum. uzun vadeli referanslarım olan B&W Silver Signatures ile ne yapıyordum. Santa Fe dinleme odamdaki her iki hoparlörün de öne çıkardığı cömert üst bas bölgesi ile, bazı dinleyicilerin mixteki bas gitarın seviyesini biraz düşük bulacağından endişelendim. Yine de bu seviyeyi yükselttiğimde davullar, titreşimler ve kornalar arasındaki boşluğu çok fazla doldurdu. Bu yüzden bas gitarın seviyesini bazılarının istediğinin biraz altında bıraktım. Ezoterikler tarafından yeniden üretilen bu bir problem değildi; yumuşak tonlu enstrüman, hem alan hem de ton kalitesi açısından mükemmel bir şekilde tasvir edildi ve Billy Drummond'un kick davul ve tom tomlarının seslerinden kolayca ayırt edildi.

MG-20'nin basının hafif olduğunu söylemiş miydim? Aslında bukalemuna benziyordu. Dave Holland'ın Herbie Hancock's River: The Joni Letters'dan (CD, Verve B0010063-02) Joni Mitchell'in "Edith and the Kingpin" şarkısındaki akustik bası, tatmin edici derinlikte bir mırıltıyla ve The Blue Nile'ın seminal "A" da elektrikli enstrümanla yeniden üretildi. O başlığın CD'sinden (Virgin / Linn 7502-15087-2) "Çatıların Karşısında Yürümek", oldukça homurdandı. Sadece gerçek derin bas içeriğine sahip kayıtlar, örneğin Michael Murray, J.S. Bach (CD, Telarc CD-80088), Ezoterik'in LF erişiminin sınırlarını ortaya çıkardı.

MG-20'nin orta kademesi renksiz ve doğal görünüyordu. Robert Silverman'ın iki Rachmaninoff sonatını (CD, Stereophile STPH019-2) performansı gibi klasik piyano kayıtları, sadece sol eldeki kayıtta değil, frekans aralığında hoş bir tanım ve netlik kombinasyonuna sahipti. Yüksekler son derece temiz ve grensizdi.

Dinamikler, nispeten küçük woofer'ların düşük frekanslarda aşırı yüklenmesi nedeniyle değil, düşük tizde gelişen "ısırık" dokunuşuyla kısıtlandı. Bu, odamda 100dB'ye yaklaşan seviyelerdeydi; MG-20, normal büyüklükteki odalarda yeterli ses yüksekliği sağlamakta sorun yaşamayacaktır.

Stereo görüntüleme, işitsel nesnelerin tam olarak uzayda konumlandırılmasıyla stabildi. Çoğu zaman bu, müziğe fayda sağladı, ancak bazen konuşmacıların ifşa ettiği şeyden - örneğin, Herbie Hancock's River'daki sapkın, 20 'genişliğinde piyano tarafından kısaltıldım. Ancak, konuşmacıların, üreticinin diske koymaya karar verdiği şeyi her yere yaymak yerine doğru bir şekilde sunması daha iyidir. Ve belki de River'ı bu gerekçelerle eleştirmemeliyim; Ne de olsa Attention Screen's Live at Merkin Hall CD'sini (Stereophile STPH018-2) karıştırdığımda, Mark Flynn'in davullarını tüm sahneye yaymak için benzer bir karar verdim. Ezoterik konuşmacının kararlılığına ve şeffaflığına geri dönmeye devam ettim. Cantus hakkındaki haberimde açıkladığım gibi, o adlı Minnesotan korosu için tasarladığım en son CD (CD, Cantus Recordings CTS-1207), Peter Hamelin'in yarı teatral dekoru olan Ernest Lawrence Thayer'in "Casey" Yarasa "24 parça malzeme içeren son derece karmaşıktı: tam bir koro, bir berber üçlüsü, kalabalık sesleri, hakem ile Casey arasındaki diyalog, beyzbolla ilgili çeşitli ses efektleri - hatta kuşlar (mutfak lavabosu değilse). Bu seslerden bazıları - örneğin, koda'daki çınlayan zil - seviyesi çok düşük, ancak parçayı Ezoterikler aracılığıyla çaldığımda, hepsi açıktı.

MG-20'lerin kaydedilmiş bir ses sahnesini derinlemesine inceleme yeteneği, tiz bölgenin herhangi bir spot aydınlatması tarafından eşlik edilmedi. Bu her zaman başka türlü süper şeffaf MartinLogan CLS elektrostatiğinin Aşil topuğu olduğunu hissettiğim bir şeydi. Kasım 1986 tarihli CLS incelememde, ince ayrıntıların yeniden üretilmesinin "500 W ampulün ışığında ince baskılı bir kitap okumaya benzediğini açıklamıştım. Yazı tipinin incelikleri dahil her ayrıntıdan haberdar oluyorsunuz ve kağıdın dokusu, ama biraz yoruluyorsunuz. "Nasıl" nın, "neden" e olan ilginizi yitirdiğinin o kadar farkına varıyorsunuz. ancak CLS'nin sonraki yinelemelerinin, tanımladıkları sorunu çözmeyi başardığını hiç hissetmedim.

Buna karşılık, MG-20 şeffaflığını dinleyiciye ayrıntıyı itmekle değil, aksi takdirde kayıtlı bilgileri gizleyen ve karıştıran kendi spuriae'sini bastırarak elde ediyor gibiydi. Yıllar önce, J. Gordon Holt'un büyük Sound-Lab elektrostatiğini dinlerken, neden hoparlörleri sevdiğini anladım, ancak her zaman hoparlörün "gürültülü" olduğunu hissettim - diyaframlarının kaotik hareketi, müziğin dinamik aralığını azalttı. MG-20 tam tersiydi: Sunumunda, ses sahnesinde normalden daha derin bir şekilde duymama izin veren bir "sessizlik" vardı.

Örneğin, "Brigg Fair" halk şarkısı orkestra düzenlemesini ilk duyduğumdan beri, Frederick Delius'un müziğini 40 yıldır sevdim. En sevilen Delius CD'si, Sirs John Barbirolli, Charles Groves ve Malcolm Sargent gibi 1960'ların kayıtlarını bir araya getiren La Calinda (EMI Studio CDM 7 69534 2) antolojisidir. Analog teyp tıslaması, modülasyon gürültüsü ve teyp doygunluğundan muzdarip olan bu kayıtlara zaman nazik davranmadı. Ancak Ezoterikler aracılığıyla, Meredith Davies ve Philharmonia Orkestrası'nın Cennete Yürümek'teki performansı, orkestral enstrümanların seslerinden uzayda ayrılıyor ve böylece rahatsızlığı azaltılıyor.

Karşılaştırma: PSB Synchrony One

Gerçekçi fiyatlı hoparlörler için şu anki referansım, Nisan ayında incelediğim PSB's Synchrony One (4500 $ / çift). Ezoterik MG-20 gibi, Synchrony One da ince, güzel bir şekilde tamamlanmış, yüksek teknolojili bir kuledir - MG-20'nin 33 lbs'ye kıyasla 71 lbs'de oldukça ağır olmasına rağmen. PSB'nin rekabetçi fiyatı, bugünlerde pek çok konuşmacının Çin'de olduğu gibi üretilmesiyle mümkün olmuştur.

PSB, Ezoterik'ten fark edilir derecede daha düşük frekanslı uzatma ve üst bas enerjisine sahipti, orkestra kayıtlarının ağırlığı ve otoritesi daha fazlaydı ve erkek sesleri daha büyük geliyordu. Ancak doğrudan kıyaslandığında, Synchrony'nin bas bölgesi MG-20'lerden daha az ses çıkardı ve bas gitar daha sıcak ancak daha az hassas. Konuşmacılar, Ezoterik'in daha hafif karakteri açıkça belli olmasına rağmen, orta kademe ve orta tiz bölgeler boyunca benzer dengeler ve çözümleme güçleri sundu. İncelememde, PSB'nin mevcudiyet bölgesinde biraz yükseldiğini bulmuştum, ancak bu, Ezoterik ile karşılaştırıldığında belirgin değildi. Bununla birlikte, MG-20'nin en üstteki iki oktavının Senkron Bir'inkinden daha yumuşak olduğunu buldum.

Hangi hoparlörü tercih edeceğiniz kişisel ihtiyaçlara ve müzik zevkine bağlı olacaktır. Ezoterik'e hafif bir selam verirdim, ancak isteğe bağlı standları olmasa bile PSB'nin iki katı pahalı.

Özetliyor

Yerde duran kule hoparlörleri ile ilgili son keşfim, Aralık 2007'de Sonus Faber Cremona Elipsa (20.800 $ / çift) ile başladı, ardından 2008'de: Şubat ayında KEF Reference 207/2 (20.000 $ / çift); nisan ayında PSB Synchrony One (çift başına 4500 dolar); Mayıs ayında Magico V3 (25.000 $ / çift); ve Temmuz ayında, Avalon NP Evolution 2.0 (1995 $ / çift). Esoteric MG-20, bu seçkin şirkete tavsiye olarak katılıyor ve hatta bir açıdan liderliği ele alıyor. MG-20, aynı anda amansız bir tiz dengesi olmadan elektrostatik benzeri bir şeffaflık sunar ve düşük frekansları tek sesle konuşarak mükemmel bir netlik ve netlik sunar. Orta aralığı renksizdir, stereo görüntüsü sabittir ve tam olarak tanımlanmıştır.

İlk bakışta, nispeten küçük, hassas görünümlü MG-20, özel üslerle çift başına 10.500 $ 'dan pahalı görünüyor. Ancak, küçük ve orta büyüklükteki bir odada empatik yardımcılarla birlikte, bu yatırımı faizle ödeyecek, güzel bir şekilde tamamlanmış, iyi tasarlanmış bir hoparlördür. Dowland Project'in Romaria'sı (CD, ECM New Series 1970) Ağustos'un "Ayın Kaydı" örneğidir. Bu diski ilk olarak ofis sistemimde dinledim, ancak eve götürdüğümde ve tam bu incelemeyi yazmaya başlamak üzereyken Ezoterikler aracılığıyla çaldığımda, bunalmıştım. Tenor John Potter, kayıt alanını aydınlatan ve betimleyen destekleyici enstrümanların sesleri önümde asılı kaldı, ancak bu teknik hassasiyetin hiçbiri, müzikal mesajı seyrelten hoparlörler tarafından sağlanamadı. Bundan daha iyisi olamaz.

Esoteric'in MG-20'si, Stereophile'ın "Önerilen Bileşenleri" nin "Sınıf A (Sınırlı LF Uzantısı)" kategorisine yönelik bir programdır.

 Açıklama: İki yönlü, refleks yüklü, yere dayalı hoparlör. Tahrik üniteleri: 1 "(25 mm) magnezyum kubbeli tweeter, iki 6,5" (165 mm) magnezyum konili woofer. Geçiş frekansı: 1.9kHz. Crossover eğimleri: ikinci dereceden alçak geçiren, üçüncü dereceden yüksek geçiş. Frekans tepkisi: 38Hz – 48kHz, –6dB. Hassasiyet: 89dB / 2.83V / m. Nominal empedans: 6 ohm. Minimum empedans: 3,7 ohm. Güç kullanımı: 20–170W.

Boyutlar: Hoparlör: 41,75 "(1061 mm) Y x 8,5" (216 mm) G x 10,7 "(272 mm) D. İç hacim: 21,5 litre. Ağırlık: 33 lbs (15kg). STD-MG-20 sehpa: 10,2" (260 mm ) G x 1,4 "(36 mm) Y x 12,2" (310 mm) D. Ağırlık: 9 lbs (3,9 kg).