UPC:

Kharma Monoblocks MP150D Class D

Condition:

Used

Weight:

25.00 KGS

Minimum Purchase:

1 unit

Maximum Purchase:

1 unit

Shipping:

Calculated at Checkout

Excellent with original packaging.

Well, Kharma makes no other amps, so nobody knows what ideal it was voiced to. But I can say that my experience with Class D, which now spans five models heard in my system, leads me to two early conclusions. One is that the Kharma and Edge models had given me unrealistically high expectations for this still young technology. In my opinion, most Class D is not only not up to even a mid-level linear amplifier, it is, like early CD playback, often dreadfully bad. The other is that Kharma’s MP150 is the best Class D amplifier I’ve heard—and that by a country mile.Am I damning the MP150 with faint praise? Nope. The Kharma, and I haven’t a clue as to why, sounds more like a Class AB design than does any other Class D model of my experience. Perhaps most significantly so in the upper frequencies, where most Class D amps simply sound wrong, so wrong they can—again, like nascent CD playback—induce headaches. The treble of the MP150 is still a little lacking in extension and solidity, but it is notably airy.

Unlike the other three designs I auditioned for this survey, the MP150 is a beautifully balanced amplifier. No frequencies stand out, and none is disconnected from the whole. When Nina Simone sings “Don’t Explain,” from Verve’s Four Women boxset, the flute, triangle, piano, and acoustic bass are all beautifully integrated with her voice. The piano is warm and weighty, with a good sense of its percussive nature, the bass big and full, the flute breathy, metallic, the triangle just barely there but easily heard.

And talk about transparency—check out Thomas Adés’ Asyla [ECM], a well-recorded and marvelous piece of music. It begins with sparse orchestration, and with the Kharma you hear all the way back (tremendous depth is one of this little baby’s hallmarks). With the other amps I sampled, you get either a clinical clarity that disguises itself as transparency (but isn’t because it lacks air) or the sonic equivalent of a theater scrim overlaying the players. But the MP150 clearly separates each instrument like stars against a perfectly clear evening’s sky.

The MP150 has a beautiful way with dynamic shifts, too. Listen to Gidon Kremer’s latest ECM recording of the Bach sonatas and partitas for solo violin, where Kremer’s spirited yet lovely playing dances with microdynamic life; or in a more raucous mode, the Yeah Yeah Yeahs’ “Gold Lion,” from Show Your Bones [Interscope], where the opening kick and snare drums, and later the full band, all but burst out of the speakers.Interestingly, the MP150 is the smallest and lightest of the amps I tried. But when it comes to tonal naturalness, ambient recovery, frequency balance, continuousness, transparency, depth, and sheer musicality, it is, for these ears, the only Class D I know of that I would choose to live with. It may not have quite the weight and texture, bloom, or high-frequency extension of a really fine linear design, but it comes mighty close and is among the most beautiful-sounding amplifiers I know, regardless of type.Jonathan Valin comments on the Kharma MP150

The Kharma MP150 was the first Class D amp I heard—and would that all of them had turned out to be as good. No, the 150 does not completely sidestep the top-end compression of Class D/T amplification, although it is the only Class D amp I’ve heard that does not make orchestral bells sound rather more like doorbells or rattled chains, or suck most of the air and energy out of the top treble. The Kharma is, in fact, very airy—and not just in the treble. It may not be quite as minutely detailed as the incredibly detailed Rowland 201 in the midband (that snare drum in The Pines of Rome, for instance, isn’t separated out from the roar quite as clearly, although you do hear it), but it is everywhere bigger, bloomier, more energetic than its competition, sounding just that much more like a very fine Class AB amp—and like live instruments.

I don’t know all that its author, the celebrated Bruno Putzeys (see our Designer Roundtable in this issue), has done differently here, but I do know that parts-quality is extremely high (discrete transistors and FETS are used throughout), that the transformer and power supply are expensive custom-made items, that the aluminum billet chassis is very carefully shielded, and that the amp does not use an oscillator (eliminating oscillator jitter).

Of all the Class D/T amps in this survey that I have heard or reviewed, the MP150 is the sole one I could recommend without serious reservations for a high-end system. No, it is not the equal of an ARC Ref 210 or MBL 9008—nor should it be at its price point. What it is is a very good solid-state amplifier that gives you a taste of what a great solid-state amplifier is capable of. If this quality of Class D amplification is the way of the future, then the future may be rosier than certain other amps in this survey might lead one to think. That said, what the Kharma MP 150 could use—what all of the Class D amps in this survey could use—is broader bandwidth and higher linearity (particularly in the treble).

UPC:

Kharma Monoblocks MP150D Klasse D.

Bedingung:

Gebraucht

Gewicht:

25,00 kg

Mindestabnahme:

1 Einheit

Maximaler Kauf:

1 Einheit

Versand:

An der Kasse berechnet

Hervorragend mit Originalverpackung.

Nun, Kharma stellt keine anderen Verstärker her, daher weiß niemand, zu welchem ​​Ideal es geäußert wurde. Aber ich kann sagen, dass meine Erfahrung mit Klasse D, die jetzt fünf Modelle umfasst, die in meinem System zu hören sind, mich zu zwei frühen Schlussfolgerungen führt. Eines ist, dass die Modelle Kharma und Edge mir unrealistisch hohe Erwartungen an diese noch junge Technologie gestellt hatten. Meiner Meinung nach ist die meiste Klasse D nicht nur nicht für einen linearen Verstärker mit mittlerem Pegel geeignet, sondern, wie bei der frühen CD-Wiedergabe, oft furchtbar schlecht. Das andere ist, dass Kharmas MP150 der beste Class-D-Verstärker ist, den ich je gehört habe - und das auf einer Landmeile. Verdammt ich den MP150 mit einem schwachen Lob? Nee. Das Kharma, und ich habe keine Ahnung, warum, klingt eher nach einem Class AB-Design als nach jedem anderen Class D-Modell meiner Erfahrung. Vielleicht am bedeutendsten in den oberen Frequenzen, wo die meisten Class-D-Verstärker einfach falsch klingen, so falsch, dass sie - wie die entstehende CD-Wiedergabe - Kopfschmerzen verursachen können. Den Höhen des MP150 mangelt es immer noch ein wenig an Ausdehnung und Festigkeit, aber es ist besonders luftig.

Im Gegensatz zu den anderen drei Designs, die ich für diese Umfrage vorgesprochen habe, ist der MP150 ein wunderschön ausbalancierter Verstärker. Es fallen keine Frequenzen auf und keine ist vom Ganzen getrennt. Wenn Nina Simone "Verstehe nicht" aus Verves Four Women-Boxset singt, sind Flöte, Dreieck, Klavier und akustischer Bass wunderschön in ihre Stimme integriert. Das Klavier ist warm und schwer, mit einem guten Gespür für seine perkussive Natur, der Bass groß und voll, die Flöte atemlos, metallisch, das Dreieck nur knapp da, aber leicht zu hören.

Und sprechen Sie über Transparenz - sehen Sie sich Thomas Adés 'Asyla [ECM] an, ein gut aufgenommenes und wunderbares Musikstück. Es beginnt mit einer spärlichen Orchestrierung und mit dem Kharma hört man den ganzen Weg zurück (enorme Tiefe ist eines der Markenzeichen dieses kleinen Babys). Mit den anderen Verstärkern, die ich abgetastet habe, erhalten Sie entweder eine klinische Klarheit, die sich als Transparenz tarnt (aber nicht, weil es an Luft mangelt) oder das klangliche Äquivalent eines Theater-Scrims, das die Spieler überlagert. Aber der MP150 trennt jedes Instrument klar wie Sterne von einem vollkommen klaren Abendhimmel.

Der MP150 hat auch eine schöne Art mit dynamischen Schaltvorgängen. Hören Sie sich Gidon Kremers neueste ECM-Aufnahme der Bach-Sonaten und Partiten für Solovioline an, in der Kremers temperamentvolles und dennoch schönes Spiel mit mikrodynamischem Leben tanzt. oder in einem lauteren Modus der „Gold Lion“ von Yeah Yeah Yeahs von Show Your Bones [Interscope], bei dem der Eröffnungskick und die Snaredrums und später die gesamte Band fast aus den Lautsprechern herausplatzen MP150 ist der kleinste und leichteste der Verstärker, die ich ausprobiert habe. Aber wenn es um klangliche Natürlichkeit, Wiederherstellung der Umgebung, Frequenzbalance, Kontinuität, Transparenz, Tiefe und reine Musikalität geht, ist es für diese Ohren die einzige Klasse D, von der ich weiß, dass ich mit ihr leben möchte. Es hat vielleicht nicht ganz das Gewicht und die Textur, die Blüte oder die Hochfrequenzverlängerung eines wirklich feinen linearen Designs, aber es kommt mächtig nahe und gehört zu den am schönsten klingenden Verstärkern, die ich kenne, unabhängig vom Typ. Jonathan Valin kommentiert das Kharma MP150

Der Kharma MP150 war der erste Class D-Verstärker, den ich hörte - und würde sich herausstellen, dass alle so gut waren? Nein, der 150 umgeht die Top-End-Komprimierung der Class D / T-Verstärkung nicht vollständig, obwohl er der einzige Class D-Verstärker ist, den ich gehört habe, der Orchesterglocken nicht eher wie Türklingeln oder klappernde Ketten klingen lässt oder am meisten saugt von der Luft und Energie aus den oberen Höhen. Das Kharma ist in der Tat sehr luftig - und nicht nur in den Höhen. Es ist vielleicht nicht ganz so detailliert wie das unglaublich detaillierte Rowland 201 im Mittelband (diese Snaredrum in The Pines of Rome zum Beispiel ist nicht ganz so deutlich vom Dröhnen getrennt, obwohl Sie es hören), aber Es ist überall größer, blühender, energischer als seine Konkurrenz und klingt viel mehr nach einem sehr guten Class AB-Verstärker - und nach Live-Instrumenten.

Ich weiß nicht alles, was sein Autor, der berühmte Bruno Putzeys (siehe unseren Designer Roundtable in dieser Ausgabe), hier anders gemacht hat, aber ich weiß, dass die Teilequalität extrem hoch ist (diskrete Transistoren und FETS werden überall verwendet). dass der Transformator und das Netzteil teure Sonderanfertigungen sind, dass das Aluminium-Billet-Chassis sehr sorgfältig abgeschirmt ist und dass der Verstärker keinen Oszillator verwendet (wodurch Oszillator-Jitter vermieden wird).

Von allen Class D / T-Verstärkern in dieser Umfrage, die ich gehört oder überprüft habe, ist der MP150 der einzige, den ich ohne ernsthafte Vorbehalte für ein High-End-System empfehlen kann. Nein, es ist nicht gleichbedeutend mit einem ARC Ref 210 oder MBL 9008 - und sollte auch nicht zu seinem Preis angeboten werden. Was es ist, ist ein sehr guter Festkörperverstärker, der Ihnen einen Eindruck davon gibt, wozu ein großartiger Festkörperverstärker in der Lage ist. Wenn diese Qualität der Klasse-D-Verstärkung der Weg der Zukunft ist, ist die Zukunft möglicherweise rosiger als bestimmte andere Verstärker in dieser Umfrage. Das heißt, was der Kharma MP 150 verwenden könnte - was alle Verstärker der Klasse D in dieser Umfrage verwenden könnten - ist eine breitere Bandbreite und eine höhere Linearität (insbesondere in den Höhen).

UPC:

Kharma Monobloklar MP150D Sınıf D

Durum:

Kullanılmış

Ağırlık:

25.00 KGS

Minimum Satın Alma:

1 ünite

Maksimum Satın Alma:

1 ünite

Nakliye:

Checkout'ta hesaplandı

Orijinal ambalajı ile mükemmel.

Kharma başka hiçbir amplifikatör yapmaz, bu yüzden kimse hangi idealin dile getirildiğini bilmiyor. Ancak, şimdi sistemimde duyulan beş modeli kapsayan D Sınıfı ile yaşadığım deneyimin beni iki erken sonuca götürdüğünü söyleyebilirim. Birincisi, Kharma ve Edge modelleri bana bu hala genç teknoloji için gerçekçi olmayan şekilde yüksek beklentiler verdi. Bana göre, D Sınıfının çoğu sadece orta seviyeli doğrusal bir amplifikatöre kadar değil, erken CD çalma gibi, genellikle korkunç derecede kötüdür. Diğeri ise, Kharma’nın MP150'sinin duyduğum en iyi D Sınıfı amplifikatörü olması ve ülke miline göre. Hayır! Kharma ve ben neden olduğuyla ilgili bir ipucumuz yok, deneyimlerimin diğer D Sınıfı modellerinden daha çok bir Sınıf AB tasarımı gibi geliyor. Belki de en önemlisi, D Sınıfı amplifikatörlerin çoğunun basitçe yanlış ses verdiği üst frekanslarda, bu yüzden yanlıştır - yine, yeni CD çalma gibi - baş ağrılarına neden olabilirler. MP150'nin tizi hala uzama ve sağlamlık bakımından biraz eksiktir, ancak özellikle havadardır.

Bu anket için seçtiğim diğer üç tasarımın aksine, MP150 güzel dengeli bir amplifikatördür. Hiçbir frekans göze çarpmaz ve hiçbirinin bütünden bağlantısı kesilmez. Nina Simone, Verve’nin Dört Kadın boxsetinden “Açıklamayın” dediğinde, flüt, üçgen, piyano ve akustik bas sesleriyle güzel bir şekilde bütünleşiyor. Piyano sıcak ve ağır, vurucu doğası, büyük ve dolu bas, flüt nefesli, metalik, sadece orada ancak kolayca duyulan üçgen iyi bir duygusu ile.

Şeffaflık hakkında konuşun - iyi kaydedilmiş ve muhteşem bir müzik parçası olan Thomas Adés'in Asyla'ya (ECM) göz atın. Seyrek düzenleme ile başlar ve Kharma ile tüm yolu duyarsınız (muazzam derinlik bu küçük bebeğin ayırt edici özelliklerinden biridir). Örneklediğim diğer amfilerle, kendini şeffaflık olarak gizleyen bir klinik netlik elde edersiniz (ancak hava olmadığı için değil) ya da oyuncuların üzerini örten bir tiyatro bezinin sonik eşdeğeri. Ancak MP150, yıldız gibi her enstrümanı mükemmel açık bir akşam gökyüzüne karşı açıkça ayırır.

MP150'nin dinamik vardiyalarla da güzel bir yolu var. Gidon Kremer’in en son ECM kaydını Bach sonatas ve solo keman için partitasları dinleyin. ya da daha kısık bir modda, açılış vuruşu ve trampet davullarının ve daha sonra tüm grubun hoparlörlerden patladığı, Show Your Bones [Interscope] 'dan Yeah Yeah Yeahs'in “Gold Lion” u. MP150, denediğim amfilerin en küçük ve en hafifidir. Ancak, ton doğallığı, ortamın geri kazanımı, frekans dengesi, süreklilik, şeffaflık, derinlik ve saf müzikalite söz konusu olduğunda, bu kulaklar için yaşamayı seçeceğimi bildiğim tek D Sınıfıdır. Gerçekten ince bir lineer tasarımın ağırlığı ve dokusu, çiçeklenme veya yüksek frekanslı uzantısı olmayabilir, ancak güçlü bir şekilde yaklaşır ve türden bağımsız olarak bildiğim en güzel ses yükselticileri arasındadır. Kharma MP150

Kharma MP150 duyduğum ilk D Sınıfı amfiydi ve hepsinin de iyi olduğu ortaya çıktı. Hayır, 150, Sınıf D / T amplifikasyonunun üst uç sıkıştırmasını tamamen kaldırmaz, ancak orkestra çanlarını daha çok kapı zilleri veya çıngıraklı zincirlere benzetmeyen veya en çok emen sesler duyduğum tek D Sınıfı amplifikatördür. hava ve enerjinin en üstteki tizden. Kharma aslında çok havadar ve sadece tiz değil. Orta banttaki inanılmaz derecede ayrıntılı Rowland 201 kadar ince ayrıntılara sahip olmayabilir (örneğin, Roma'nın Çamları'ndaki trampet, duymanıza rağmen, kükreme kadar açık bir şekilde ayrılmaz), ancak her yerde daha büyük, daha açgözlü, rekabetinden daha enerjik, çok daha iyi bir AB Sınıfı amfi ve canlı enstrümanlar gibi geliyor.

Yazarı, ünlü Bruno Putzeys'in (bu sayıdaki Tasarımcı Yuvarlak Masamıza bakın) burada farklı bir şey yaptığını bilmiyorum, ancak parça kalitesinin son derece yüksek olduğunu biliyorum (ayrı transistörler ve FETS baştan sona kullanılıyor), transformatör ve güç kaynağının özel ısmarlama ürünler olduğunu, alüminyum kütük şasinin çok dikkatli bir şekilde korunduğunu ve amperin bir osilatör kullanmadığını (osilatör titremesini ortadan kaldırarak).

Bu anketteki duyduğum veya gözden geçirdiğim tüm Sınıf D / T amfilerinden MP150, üst düzey bir sistem için ciddi çekinceler olmadan önerebileceğim tek kişi. Hayır, bir ARC Ref 210 veya MBL 9008 ile aynı değildir - fiyat noktasında da olmamalıdır. Ne olduğunu, size büyük bir katı hal amplifikatörün neler yapabileceğini bir tat veren çok iyi bir katı hal amplifikatör. Eğer bu D Sınıfı amplifikasyon kalitesi geleceğin yoluysa, gelecek bu anketteki diğer bazı amplifikatörlerin düşünmeye yol açabileceğinden daha parlak olabilir. Bununla birlikte, Kharma MP 150'nin kullanabileceği şey - bu anketteki tüm D Sınıfı amperlerin kullanabileceği - daha geniş bant genişliği ve daha yüksek doğrusallıktır (özellikle tizde).